Een teken van leven...

Hallo mensen,

Ik weet dat het een hele tijd geleden is, sinds er wat op dit blog verscheen. Excuses daarvoor maar soms wil je wel dingen doen, maar komt er iets tussen waar onvermijdelijk alle aandacht naar uit dient te gaan. Deze zomer kwam er van alles op ons pad, waardoor vaaravonturen erg schaars werden.

Maar..... ondertussen zijn we in rustiger vaarwater verzeild (oh oh.. wat een mooie nautische woordspelingen weer!) en hebben we ook weer vaartochtjes gemaakt.

Daarom..vanaf nu zal er regelmatig weer wat verschijnen, al is het dan met terugwerkende kracht..En als bewijs van activiteit heb ik de lay-out van het blog iets opgefrist. Wat vinden jullie ervan?

Tot gauw!

Stuurvrouw in opleiding!

Teruglezend plaats ik alleen maar vreselijk positieve postjes op dit blog. Ik ben dan ook een positief mens, met een zeer positief bootje. Maar ja, er moet ook balans zijn natuurlijk. Vandaar mijn zoektocht naar de negatieve kanten van onze Drascombe Drifter 22.

….Eens kijken…

Ik ben absoluut niet als evenwichtige klipgeit op de wereld gekomen. En wat ik ook doe om mijzelf op een positieve wijze te affirmeren met behendige, evenwichtige, snel heen en weer rennende zeilers op kleine bootjes, het werkt niet!

Lytse Vilja is een prachtig, lief, comfortabel bootje met héle smalle gangboordjes waar ik niet graag overheen loop. Het werken op het voordek voor het vastmaken in sluizen, aanleggen, anker opgaan etc. zijn klusjes die ik nu dan ook aan Henk overlaat.

De ieniemienie gangboorden kun je dus wel als een minpuntje opvatten (gevonden!! Goed he?)… De andere kant van de medaille is dan wel dat ik nu de motor- manoeuvres op mij moet nemen, vandaar dat ik ‘stuurvrouw in opleiding’ ben. En dat is eigenlijk toch ook weer een pluspunt! Zie je wel, ik blijf altijd positieve dingen vinden…

Een aantal dames die dit blog lezen zullen het wel herkennen: het helmhout vasthouden terwijl de zeilen worden gehesen is geen probleem.. maar wat doe je als je langs de steiger moet aanleggen met een flinke wind op de neus??? Of op de kont? Of midscheeps? Of je moet afmeren tussen een aantal andere boten? Of je moet de sluis in met 4 Dringende Duitsers, een Ervaren Engelsman en een vreselijk Paniekerige (onverstaanbare) Pool?? Inderdaad!
Je roept heel hard:

“ * vul hier naam van echtgenoot in* ! neem het roer over!”

En ik ben er jaren lang mee weg gekomen. Als ik mijn dringende stem opzette, was mijn echtgenoot best wel te vermurwen tot het overnemen van het roer bij dergelijke escapades. Waarschijnlijk speelde de kans op schade aan het verfsysteem (niet handig bij onze oude stalen boot: roest gevaar) daarbij een grote rol.

Maar helaas: die makkelijke dagen zijn voorbij! Ik mag het nu doen. Dat betekent opletten, inschatten, communiceren, en doen!

Ieeeks! Can I panic now is een zin die nu regelmatig door mijn koppie flitst. En het antwoord is dan:”nee, geen tijd voor!” . Een van de beste remedies om paniek tegen te gaan overigens! Kan het iedereen aanraden. Tot nu toe heb ik nog geen grote fouten gemaakt (en een goed verstaander heeft maar een half woord nodig he?)

Een keer heeft Henk een slinger aan het stuur gegeven (helmstok de verkeerde kant op.. oeps, gewend aan stuurrad, oude gewoonte sloop erin) en een keer gashendel verkeerde kant op gedraaid (oeps… toch even lichte paniek) maar tot nu toe heb ik Lytse Vilja aardig netjes door de manoeuvres heen geloosd. Oh, behalve die keer dat een Randmeer met motorpech om een sleepje vroeg terwijl we langs voeren. Met een boot in een slootje keren dat maar 10 cm breder is dan je eigen bootje was me toch even te ingewikkeld.

En het zelf doen van de manoeuvres opende wel mijn ogen over mijn Henk!-kreten. Straight forward zeilen deed ik altijd al, Henk ging slapen, ik liep wacht, overdag, ’s nachts. Het maakte niet veel uit. Maar met windkracht 7 IJmuiden moeten aanlopen met de grondzeeën, deed Henk, ongeacht het feit dat hij al een paar uur zeilen erop had zitten. De box van de marina invaren met diezelfde windkracht 7 om 23.00 uur (ja, het stormde ècht wel die dagen, geen overdrijving) deed Henk. Achteruit zigzaggend een jachthaven uitvaren omdat er grote paniek op diverse jachten voor ons uitbrak, deed Henk. En ik dacht dat het zo hoorde.

Ik heb er nooit bij stilgestaan dat Henk ook wel eens de zenuwen kon hebben, dat hij zich wel eens afvroeg hoe hij de klus in hemelsnaam moest klaren, dat hij zich ook wel eens niet zo lekker voelde en het sturen graag aan mij zou overlaten, maar hij kreeg de kans niet. Hij kon het toch veel beter, in mijn ogen!
Maar eerlijk is eerlijk: in het begin van ons kajuitjacht- avontuur had hij net zo veel ervaring met motormanoeuvres als ik: helemaal niets. En had hij soms de zelfde zenuwen als ik. En die arme schat kon geen kant op want ik vertikte het immers om het van hem over te nemen. Het gevolg? Hij kon met een 13 ton zware langkieler achteruit zigzaggend een drukke haven uitvaren, wat hem een bewonderende pluim van de havenmeester opleverde! Hij heeft het dus geleerd!

En hij gaat nu mij dezelfde kansen tot goed stuurmanschap geven! Hij vertikt het om het roer nog langer van mij over te nemen, ik moet wel alles doen, ik heb geen keus meer! En het gaat mij lukken! Op een gegeven moment kan ik goed varen met Lytse Vilja onder zeil en op de motor, ongeacht de windkracht en andere uitdagingen!


Maar eh.. lieve mede watersporters…. Tot die tijd is het misschien handig om niet te dichtbij te komen en mij ruim baan te geven bij het manoeuvreren….

Does size matter?

Er is absoluut niets schokkends gebeurd: alle zeilen doen het zoals het moet, de mast is nog steeds niet naar beneden gezakt ondanks al onze veranderingen aan de voorstag; Lytse Vilja ligt nog steeds hoog en droog in het water ; de motor start bij het eerste indrukken van het knopje en stopt ook direct als je het andere knopje indrukt, de ‘voering’ van de kajuit zorgt ervoor dat er geen condensdruppels in je oor vallen als je slaapt, we hebben nog geen vreselijke stormen doorstaan.

Uitzicht vanaf onze ankerplek... 't is net zomer, toch?




Het ergste dat ons is overkomen afgelopen dagen is het aanbranden van mijn bannock voor de lunch. Een combinatie van een zeer goed geleidende pan, een iets te hoog vuur en een kokkie die teveel genoot van de zon op haar koppie.…


Hier zag de lunch er nog veelbelovend uit!

Tja, eigenlijk heb ik helemaal geen schrijfvoer voorhanden dat zorgt voor drama en spanning in mijn blog update (één van de vereisten blijkbaar om een pakkend verhaal te schrijven aldus sommige bronnen in schrijversland..). Sorry!


Hoe voel je je dan als gloednieuwe eigenaar van een Drascombe na een aantal zeildagen?
Een bofkont!
Klinkt misschien wat oubollig maar het is gewoon zo! Ik kan er niets anders van maken. We hebben tijdens onze zeiltochtjes geoefend met van alles: varen op de motor, onder zeil, manoeuvreren op motor en onder zeil, aanleggen, ankeren, koken, genieten… en eerlijk gezegd gaat alles van een leien dakje (ja ja.. behalve die laatste bannock natuurlijk) .
Rustig, beheerst en met nadruk op het grote genieten! En dat op zo een “klein” bootje… een beter bewijs voor het adagio ‘size doesn’t matter’ is er volgens mij niet!

Maiden Voyage!

Heerlijk weekend gehad!

Lytse Vilja is zaterdag zoals gemeld, te water gelaten en heeft zich zoals verwacht en betaamt keurig gedragen.
 Ik heb 's middags allerlei spulletjes in de boot geladen en ook dat onderging onze Drascombe helemaal zonder protesten.



Henk en Jacques hebben de kasten ook goed ingeschat. Er kan een hoop ingestouwd worden!




....en ik heb zelfs beddengoed in Drascombe-style kunnen vinden! Zo af en toe moet je gewoon voor leuk of grappig gaan....




Ook hebben we onze eerste maaltijd aan boord gegeten (zie Drascrumbs voor het recept van de Pasta met Gorgonzola) waarbij het portable kooktoestel duidelijk zijn waarde heeft bewezen! We hebben lekker onder de tent in de kuip kunnen koken, zonder dat alles weer even hard uit de pannen blies.




Hier is een foto van onze " boordhyena" , een 13 en een half jaar oude Parson Jack Russell dame genaamd Kelly.


Ze is, zo te zien, wel tevreden over de boot. Eigenlijk vond ze het 5 jaar geleden niet vreselijk erg dat ons kajuitjacht werd verkocht. Altijd maar dat schuin gaan en dat water.. brrr.. niks voor een echte dame. Maar toch kon Lytse Vilja haar wel bekoren. Waarschijnlijk omdat vrouwtje en baas toch onder pootbereik zijn op een boot van dit formaat?

Daarna zijn we aan de borrel gegaan met onze vrienden en uiteindelijk zijn we heel tevreden onder onze dekbedjes gekropen. De volgende ochtend werden we met het zonlicht op onze neus wakker. De bacon kon ook nog in de zon worden uitgebakken, maar de eieren moesten het al met een donkere lucht doen.

Daarna zijn we in ongeveer anderhalf uur naar Terherne gevaren en onze dame heeft het prima gedaan. De wind op het Snitser Mar was op zich best aanwezig, maar ze heeft zich voorbeeldig door de golven richting de thuishaven bewogen. En nu ligt ze lekker in de achtertuin mooi te zijn en gaan we van de week lekker met haar oefenen ... hoe vaar je met een druil? is de vraag die we daarbij gaan beantwoorden, want dat is nieuw voor ons. Maar in ieder geval heeft onze Drifter 22 bewezen dat ze een uitstekend gehoorzaam bootje is!



Is het geen plaatje???

Het WdW is aangebroken.....

De Paasdagen zijn voorbij, “Wadverhalen” van Smis is uit (en inderdaad Cees, ik heb er een zeer leuke tijd mee gehad, nogmaals dank je wel voor het toezenden!).

Nu nog “Kustzeilen….” uit Henk zijn handen zien te trekken, maar dat zal, gezien zijn enthousiasme over het boek, niet echt gaan meevallen…
Hoe zat het ook al weer? Geduld en dan nog iets.. nou ja, wat het ook was, het is niet van toepassing op mij!

En geduld is zeker op qua wachten en afwachten....Lytse is klaar!! En dan is het nu tijd voor het WdW oftewel Weekend der Waarheid!

Over een uur komt ze in het water te liggen...! Ik ga dan aan de slag met dekbedden, dozen, boxen, toilet (ha! dat is een staaltje techniek (lees plastic doos) waar ik echt niet zonder wil!) voedsel, drinken, en andere spullen. Vanavond slapen we op de boot en hebben daar een borrel met een paar vrienden.  En dit alles betekent dat we morgen onze thuissteiger gaan opzoeken!!!!!! Bij dit weer een lekker tochtje van zo een anderhalf a twee uur, waarschijnlijk met ruime wind.

Wat mij betreft alleen maar goede vooruitzichten dus!

Misschien dat ik morgen weer even een berichtje kan plaatsen... en dan is het de bedoeling alleen over de maiden-voyage te schrijven!

Vrolijke paasdagen!

Helaas kunnen we nog niet met de Paasdagen varen, een paar dagen extra werk om te zorgen dat Lytse Vilja echt, zeker weten, helemaal klaar is voor het vaarwerk hoort er gewoon bij. Het genieten van de vaart wordt alleen maar groter.. toch?

Om in ieder geval het Drascombe- gehalte een beetje op peil te houden dit weekend hebben we een paar boeken van Hans Vandersmissen op de kop kunnen tikken: wind onder de dakpannen, kacheltje aan, kopje thee op tafel en genieten maar.......

Vanaf dit blog wensen we iedereen een hele fijne Pasen met veel zeilplezier toe. Tot volgende week!

Plons...te water!

Vandaag ging Lytse Vilja voor het eerst te water. Altijd spannend!!!!

Heftruck (doet al meer dan 30 jaar trouwe dienst!!) klaargezet met de lange vorken..



Het is even werken...








en soms ook kruipen..






.... maar dan is de band ook onder de boot door...




en dan krijg je het gebruikelijke kromme tenen moment: zit alles goed in balans? Alles kraakt maar niets gaat kapot? Kunnen we gaan rijden met de heftruck? Enfin, iedereen die zijn boot wel eens in de takels heeft gehad, weet wat er op zo een moment door je heen gaat.
Op aanraden van de buurman hebben we ook nog een korte doopplechtigheid gehouden...


De bubbels worden klaargezet...




.. en de rest wordt dan rustig over de boot uitgegoten..



Zover alles goed. Poseidon gerustgesteld, de boot goed aangemeld bij hem.

Opperste concentratie bij Henk



De kiel wordt nat, prima natuurlijk




En daar ligt ze dan.. in het water..waar ze hoort!


Enfin, opluchting dat de hele operatie goed is gegaan (eigenlijk zoals verwacht, maar ach, je houdt toch rekening met dingen die mis kunnen gaan, want dan valt het achteraf altijd mee..) en de bubbels worden verder genuttigd.
Nu kan ze makkelijk worden ingeruimd, de details op hun plaats. De luikjes doen we morgen wel, want ze zijn nog niet droog na de laatste lakbeurt.

Is de Lytse geen plaatje??

Poetsen, schoonmaken .. .... BIJNA VAARKLAAR!!!!!!!!!!

Maandag en dinsdag worden besteed aan het vaarklaar (ja echt, het is bijna zover!!!!!!!) maken van Lytse Vilja. Dat betekent: uitlappen, inrichten, buitenkant schoon, in de was, de laatste luikjes nog eens van lak voorzien en heel belangrijk: de maststrijk-voorziening plaatsen en uittesten!

We hebben de voorstag laten inkorten en met behulp van blokken en lijnen kan nu heel simpel de mast omlaag worden gebracht bij het naderen van een van de beroemde Friese bruggetjes van 2.50 meter. En als we de brug voorbij zijn, kunnen we uiteraard de mast ook weer omhoog zetten! Omdat ik niet zo heel goed ben in de technische kant van de uitleg van dit hijs- strijk principe verwijs ik naar de foto's zodat jullie kunnen zien wat ik bedoel.


Hier zie je de bovenkant van de stag, verlengd met behulp van blokken en lijnen....



En dit is de bovenkant van de mast....




De roller en de tijdelijke bescherming van de spriet.

Vandaag kende ik trouwens wel een primeur: na 23 jaar al als team te werken, vertelde Henk mij vanochtend dat hij eindelijk gebruik kon maken van mijn lange nagels! Mijn nagels zijn al jaren een doorn in zijn oog (en dan nog een prikkende ook als ik hem moet geloven) en zeker in de wintermaanden als landvasten, lieren en dergelijk spul geen slachtoffers maken. Maar vandaag mocht ik ze inzetten als instrument om op lastige plekjes de laatste restjes afplakband te verwijderen!
Ik blij aan de slag natuurlijk, maar na een kwartiertje prutsen begon ik mij toch af te vragen of dit niet een zeer slinkse manier van Henk was om mijn nagels te kortwieken......

In ieder geval, de kajuit is afplakband vrij, de radio-installatie doet het prima ('t verhinderde alleen wel een effectieve communicatie ..maar ja, zo konden onze stembanden weer oefenen met boven de wind uitkomen..) de helft is schoongelapt en de hele kajuit is in ieder geval ontdaan van alle frietsels en stof die het klussen altijd achterlaten.
Morgen is de andere helft aan de beurt, dan gaan de bedden op hun plaats en komen de kombuisboxen op de boot. En dan.. dan wordt het spannend.

Dan gaat Lytse Vilja in de hijsbanden richting de steiger. Dan wordt haar kiel voor de eerste keer nat door het Grouster vaarwater en komt ze op haar tijdelijke stekje te liggen.

Vers brood

Op de voorjaarsbijeenkomst maakten we kennis met zeer ervaren Drascombianen. Een van de leden bleek ook uit Friesland te komen en veel, bij voorkeur lange tochten op de Waddenzee te maken. De enige beperking in de lengte van de tocht werd bepaald door de houdbaarheid van het brood en dat was niet altijd heel lang. Wat op zich een spijtig feit was.....

In de hoop dat ik mensen misschien blij maak met de mogelijkheid toch een vers broodje te kunnen bakken in een simpele koekenpan op een (gas-) pitje heb ik op Drascrumbs een recept van Bannock geplaatst. Dit is een zogenaamd 'quick bread' en vrij populair bij buitensporters.

Probeer het eens uit zou ik zeggen. De droge ingredienten kun je vooraf in een plastic zakje doen en op de boot hoef je er dan alleen maar wat vocht bij te doen om snel iets te kunnen bakken. Misschien is het een uitkomst op een Drascombe bij een langere geplande tocht..En zoals gebruikelijk jullie reacties zijn van harte welkom! Wil je meer recepten zien, of tips over buitenkoken krijgen, laat het me weten.

Voorjaarsbijeenkomst

Zaterdag hebben we van onze eerste voorjaarsbijeenkomst van de NKDE genoten. Een heel gezellige groep, met veel 'eerste- keerders' maar ook bekende namen uit de BAD kregen nu een gezicht.
De lezing was zeer leerzaam, enkele goede tips zijn uiteraard op de hand-out gekrabbeld en worden nu of binnenkort toegevoegd aan het Lytse Vilja arsenaal. Het bijliggen (of voor sommige mensen, het bijdraaien....)en de lusjes aan de laarzen zijn daar een goed voorbeeld van. En ook de tips voor het droogvallen op de platen (welke zijn hard, welke modderig en waarom) zijn dankbaar genoteerd! Het leuke is dat de lezing als geheel op de site geplaatst gaat worden, als een soort naslag- c.q. studieboek. Goed initiatief!

Wat voor mij persoonlijk een hele grote en zeer leuke verrassing was, was de derde prijs in de verhalen wedstrijd. De bijbehorende oorkonde wordt snel opgehangen in de Lytse Vilja, met hartelijke dank aan de jury-leden!

Oh... en voor de niet-frysk sprekende bloglezers: "Lytse Vilja" spreek je uit als lietse vieljaa en betekent "Kleine Vilja" ...

Het beloofde vervolg.

Dit is nog een foto van de kaartentafel. Op dit moment glimt e.e.a. vrij heftig, de laatste lagen worden echter met eierglans gedaan. Hierdoor wordt de 'ergste' glim van afgezwakt. Henk vindt dat mooier, maar ik ben er nog niet helemaal van overtuigd.




Dit is de bakboordkant waar het kooktoestel komt. Door de lak komt ook hier meer nadruk op de vlam van het mahonie-multiplex (12 mm.), en gaat het echt leven.




Hier is een close-up van onze boekenplank met ruimte voor de audio-box. De gele randjes zijn natuurlijk het afplak-tape, geen gele streepjes om de plank heen! Op deze plankjes kunnen we 's-nachts lekker onze telefoons/ wekkers neerleggen, een horloge en andere kleine dingetjes die je bij de hand wilt hebben. Ze zijn in principe zo gepositioneerd dat we tijdens het slapen er geen last van zullen hebben.






Dit zijn de gelakte luikjes die later ook worden voorzien van de eierglans lak.


De electrische bedrading ligt ook overal,nou ja, daar waar nodig, netjes weg gewerkt. Volgende week komen onze bestelde lampjes en dan kan ik lekker al het stof gaan zuigen, de boel uitsoppen, alle spullen inruimen en het bed opmaken. Dan is het tijd voor tromgeroffel en kan Lytse Vilja op de trailer. Eerst wordt gecheckt of dan alles klopt, aanwezig is etc.
En dan.... dan is het Pasen en zou het zo maar kunnen zijn dat Lytse Vilja het Pikmeer gaat bezeilen.... of misschien wel dat we haar naar haar "thuishaven" in Terherne gaan varen.

In ieder geval lijkt het er nu toch echt op dat de maidenvoyage niet lang meer op zich laat wachten.......... wat een heerlijk vooruitzicht!

Koken op een Drascombe

De pagina

Een eenvoudige doch voedzame maaltijd

heb ik verhuisd naar een eigen blog. Daar kan ik mij helemaal uitleven op de cuisine- kant van onze Drascombe, terwijl dit blog dan speciaal voor werk,- en reisverslagen blijft.

Om de recepten,- en tipspagina te lezen: klik hier

Vandaag maar weer een paar foto's gemaakt, want het werk vordert goed.

Henk is klaar met het onderwaterschip. Op aanraden van de verfleverancier hebben we heel tegendraads geen antifouling opgebracht, maar 7 lagen gekleurde epoxy. Waarom? Omdat Lytse Vilja met regelmaat op de trailer zal liggen voor vervoer naar verre oorden (nou ja, bijvoorbeeld Lauwersmeer... ik hoop trouwens dat de trailerhelling daar klaar is voor het mei feestje!). En ongeacht welke antifouling je er dan ook opdoet (hard of "zacht") door het vervoer droogt de antifouling op, gaat craqueleren en dus afbladderen. En dat betekent weer: weg bescherming! Vandaar dus de epoxy. Heerlijk gesmeerd (met masker op want dat spul ruikt!!)en het ziet er nu prachtig uit. Iedere keer dat Lytse Vilja nu op de trailer gaat, is het een kwestie van spons en sop en schoon is ze weer. Althans.. dat is de theorie..... hoe de praktijk uitwerkt, merken jullie vanzelf wel als je dit blog blijft lezen.




De mannen hebben nog het een en ander passend gemaakt. Dit ging uiteraard gepaard met de nodige concentratie.



Samen overleggen is altijd prettig en zeker als het op de fijne details aankomt.





Hier wordt het controle paneel gemonteerd. Belangrijk om je accu's goed op peil te kunnen houden.






Jacques is hier nog wat aan het friemelen. Het moet natuurlijk wel helemaal ok zijn!






En dit is dan de net gelakte kaartentafel. Let ook op de vlam van het hout van het schot, die komt nu mooi naar voren!

De rest van de foto's zal ik straks publiceren.

De Kaartentafel.

Gisteren niet aan het blog gewerkt, maar heerlijk op de boot naar Terschelling gezeten met mijn jongste dochter. We hebben het MIWB bezocht, oftewel de Hogere Zeevaartschool Willem Barentsz. Ontzettend Leuk! We hebben gekeken naar wat daar precies onderwezen wordt en wat een afgestudeerde dan kan.....en dat is een heleboel: varen, machinewerk verrichten, koel- en vriestechniek onderhouden, laden van vrachten,lassen, hydrauliek opbouwen/ onderhouden en meer van dat soort dingen. Het meeste zal nooit van toepassing zijn op onze Drascombe, maar het is natuurlijk altijd leuk als je iemand in de familie zou hebben die je om raad kunt vragen, toch? ..
De heenweg was trouwens een beetje mistig maar het opsnuiven van de zeelucht en het gekrakeel van de meeuwen was gewoon balsem voor de ziel na een hele lange witte winter. Het is dan ook nog best lastig dat Lytse Vilja nog niet geheel vaarklaar is. En dat brengt mij dan weer terug naar wat er afgelopen dagen weer is gedaan aan ons bootje.

De bakboordzijde van Lytse Vilja is voorzien van het benodigde kast- en timmerwerk. Nu is het tijd voor de stuurboordzijde. Wat willen we daar?
Ten eerste opbergruimte voor de diverse spullen die een mens toch aan boord van zijn bootje wil hebben (voorraad, blikjes, borden, pannen, kopjes etc). Ten tweede ruimte om de benodigde kaarten, stroomtafels, getijdetafels, passer, potlood, kladblok, vaargids etc lekker te gebruiken. Het is dus tijd om opbergruimte en een kaartentafel te ontwerpen.

Uiteraard is er hard gewerkt en het resultaat mag er dan ook zijn.

Hier zie je het paneel voor de muziekinstallatie en electra-aansluitingen

De radio kan hier makkelijk in geplaatst worden, evenals de plugjes voor de 12- volt voorziening.


Dan komt dit gedeelte:


Eerst de kastruimte die we hebben 'gemaakt' waar e.e.a. opgeslagen kan worden.


Dan komt onderplank waarop onze boxen met spullen kunnen rusten.













Dan komt hierboven weer een vernuftig stel plankjes en balkjes en dat vormt bij elkaar dan onze kaartentafel.















Ideale opstelling toch?








Zo komt het eruit te zien als alles klaar is:









Nu de basis klaar is, moet er nog veel geklust worden. Schuren, lakken, nog meer schuren. Ook het onderwater schip moet aangepakt worden en dan komt april natuurlijk steeds dichter bij.... het zonnetje schijnt en de watersportkriebels nemen toe.
Maar ja, er wordt hard gewerkt en goed gewerkt! Dus dan moet er maar geduld tegen over staan en gewacht worden met de proefvaart. Want als Lytse Vilja een keer in het water ligt, dan gaan we ook varen en worden de kwasten niet meer gehanteerd. En dat zal veel lezers wel bekend in de oren klinken of niet?

Mocht je trouwens naar aanleiding van dit blog vragen hebben over hoe e.e.a. is aangepakt of misschien opmerkingen of suggesties hebben voor verdere verbeteringen, nodig ik je hierbij van harte uit om te reageren.

Let op: de belangrijkste mensen van de werkplaats.......

Uiteraard mogen op dit blog de hoofdrolspelers absoluut niet ontbreken! Hun inzet maakt het mogelijk dat Lytse Vilja er zo mooi uit gaat zien. Vandaar dat de beide timmermannen nu even in het zonnetje worden gezet.


Hier zien we Jacques. Hij heeft zijn eigen boot in woodcore gemaakt (en de Wery I is een plaatje Jacques!!) en daarna nog voor een werf gewerkt. Ervaring genoeg dus. En daarbij ook nog eens een goed gevoel voor humor.




Bedankt voor alle hulp Buurman!



Daarnaast hebben we Henk, veel verstand van hout en praktische zaken. Gezegend met geduld, volharding en zeer zeker ook een paar handige handjes (alhoewel je dat zelf niet altijd gelooft....)






Op naar onze eerste tocht naar de Wadden he jongens!

Het Kooktoestel...

We hebben van alles bedacht, de te gebruiken kooktoestellen opgemeten en van alles uitgetekend. Henk en Jacques hebben hun "professionele oog" er nog een keer over laten gaan maar uiteindelijk is ons cardanische kooktoestel klaar. En al zeggen we het zelf, het werkt perfect en ziet er nog eens goed uit ook.



Hier staat de Origo op het 'basisstation'. Dit is in zijn geheel op te tillen en te verplaatsen. De Origo is geplaatst in een speciaal op maat uitgefreesd rondje, zodat hij niet kan omvallen.







Met behulp van een simpel houtje kan het cardanische gedeelte worden vastgezet en door het te verwijderen, schakel je de schommelstand als het ware in.
Hier is de slingerstand ingeschakeld. Ik hoop dat het een beetje duidelijk overkomt..





Daarnaast hebben we een afzetruimte gepland, met daaronder diverse kastjes waar wat spullen in kunnen worden opgeslagen.


Dit is de binnenkant van het kastje. Lekker wit geschilderd zodat het zo licht mogelijk is als je er wat moet zoeken.




Vervolgens gaat er dan een een luikje overheen, dat dan tevens het kooktoestel draagt. En alles volgens het KISS-principe (houd het zo simpel mogelijk!)











Hier zie je een klein stukje van de afzetruimte, waarachter we de boekenplank hebben geplaatst. Zonder boek droogvallen gaat immers niet lukken!



Wordt het mooi of niet?

Hard werken hoor...dat denken......

Als nieuwe booteigenaar die het in-timmer werk zelf wil gaan doen, moet je over veel dingen nadenken. In de maanden februari en maart wordt er dan ook hard nagedacht over de intimmering van de kajuit.
Eén van de meest cruciale beslissingen die we moeten nemen, is over het koken in de boot.

We hebben redelijk wat zeemijlen achter de rug, maar dan wel in een 45- voeter, voorzien van koelbox, 4-pits gastoestel en een volledig functionerende, cardanisch geplaatste oven. Midden op de Noordzee een lekker vers gebakken brood uit de oven toveren, is dan geen enkel probleem. En aangezien we thuis ook iedere paar dagen een vers brood uit de oven halen, willen we onze smaakpapillen niet al te veel teleurstellen met gekocht brood. Vaak uit eten in een restaurant is voor ons geen optie, we genieten meer van een zelf gekookt potje. Dus op de Lytse Vilja moet een goede ‘kookinstallatie’ komen, rekening houdend met de afmetingen van de boot en onze voorliefde voor lekker buiten koken. Snuffelend op de NKDE site zien we leuke foto’s, een pdf over een kookkist en ook de Bolitho van Stewart heeft ons inspiratie gegeven. Maar eigenwijs als dat we zijn, willen we daar toch onze eigen draai aan gaan geven.

Zo heeft Stewart het op zijn boot op dit moment. Leuk maar nog niet helemaal wat wij willen....


Sleutelwoord bij de intimmering moet 'flexibiliteit' zijn. De bedoeling is dat we van een lang vaarseizoen kunnen genieten. Dat houdt in dat in de kajuit gekookt moet worden op de dagen dat het in de kuip gewoon niet lekker vertoeven is, zelfs niet met de kuiptent erover heen. Maar de andere dagen gaan we naar buiten, in de kuip of op de kant. Onze kookgelegenheid moet dus mobiel zijn maar hoeft niet zo groot te zijn als de kookkist van het pdf bestand. We hebben immers ruimte om borden etc elders op te slaan. Cardanisch is ook handig want kledderen met etenswaren tijdens een golf, komt echt niet voor op mijn verlanglijstje.

Welk kooktoestel gaan we gebruiken op de boot? Met veel moeite heeft Henk mij ervan overtuigd dat koken in een Dutch Oven leuk en lekker is, maar niet praktisch op een boot......


Hier zie je een Dutch Oven waarin brood wordt gebakken. De gloeiende kolen vindt Henk niet zo aantrekkelijk op de boot. Ze kunnen immers alle kanten opvallen..hmmm misschien inderdaad niet zo een heel strak idee...






Ook wordt hout verzamelen voor het kampvuur wat lastig als je droogvalt in de modder... alhoewel Kim wel een kei is in houtsprokkelen....Maar ja, ze houdt niet zo van varen.





Ook voor Henk is het lastiger het kampvuur aan te houden aan boord..





In principe heb ik een kleine portable cooker,type gaspatroon met kooktoestel in koffertje, waar ik veel plezier van heb tijdens het kamperen op het droge. Ook beschik ik over een Cobb BBQ waar we aardig wat variatie in het koken en bakken mee kunnen aanbrengen (De Cobb zie je op de foto links van Henk). Van geroosterde kip tot brood tot bacon and eggs. Bij de Cobb zijn de kooltjes helemaal in het toestel geplaatst en blijft de buitenkant koel. Hier heeft Henk dus geen problemen mee...zeker niet als we het toestel bijvoorbeeld op een steiger zetten.

Daarnaast hebben we bij Willem (het vriendelijke vereniginglid waarmee we hebben proefgevaren) een mooi kooktoestel annex verwarmingstoestel gezien.Op deze manier slaan we 2 vliegen in 1 klap: we hebben een extra kookpit en voor de koudere dagen en nachten kunnen we ons van een lekkere warmte voorzien. Onze leverancier van buitenspullen (Qvist) kan deze ook leveren, dus dat maakt de keuze makkelijker.

Peter heeft het toestel snel geleverd, dus kunnen we nu aan de slag met het cardanische opbergmeubel...

wordt vervolgd!

HISWA

Een leuk tussendoortje: Michel wil graag de zeilen van Lytse Vilja gebruiken voor de Drifter die naar de Hiswa gaat. Onze zeilen zijn natuurlijk nog krakend vers en dat toont altijd goed. Hebben we nog iets van onszelf om te bewonderen op de Hiswa. Leuk! Antoine heeft ook een heel blog over de Hiswa avonturen bijgehouden, met foto's . (en het toeval wil, dat Jacques daar ook op een van de foto's voorkomt...)

En eerlijk is eerlijk, het 'bar-idee' was een succes, de Drascombe stand was een van de leukste op de beurs. Maar misschien komt hier een beetje een vooroordeel naar boven "borrelen"?

13 januari... Lytse Vilja weer ophalen...spannend!

Bericht gehad van Michel, Erwin en hij zijn klaar met het voorbereiden van Lytse Vilja, de motor is er, de buiskap met bijbehorende kuiptent is ook klaar en Lytse Vilja mag lekker weer naar Friesland komen.

Neptune gebeld, het bed, de matrassen en alle bijkomende spullen liggen ook al lang op ons te wachten, dus we gaan vandaag maar lekker een lange tocht maken. Eerst maar naar Huizen.....

Daar aangekomen zien we Lytse Vilja in haar volle glorie!



De kuiptent zorgt voor een heleboel extra buitenruimte. Geweldig! En complimenten voor de tentenmaker, want e.e.a. is mooi strak opgezet. Dit zorgt voor heerlijk buitengenot voor ons, onafhankelijk van de weersomstandigheden.


Deze foto is genomen vanaf de drempel van de kajuit. Zo zie je ook goed hoeveel ruimte zo een tent oplevert!

Het is niet moeilijk om voor te stellen hoe lekker dit gaat zitten. Ook om te koken is dit een ideale tent, zo voorkom je overmatige vochtvorming in de kajuit.

Ook de buiskap staat er heel mooi op, een welkome bescherming tegen overkomende golven, binnendringende regendruppels of overmatige zonnestralen (er zal toch wel weer een tijd komen dat we wel eens wat minder zonneschijn willen??? Of is dat een ondankbare gedachte?)





Helemaal in onze sas zijn we naar Neptune gereden met Lytse Vilja trots achter onze auto. En onze hoopvolle verwachtingen komen helemaal uit! De lattenbodem past perfect, de matrassen zien er helemaal top uit en passen ook goed. Wat erg dinky is, is het etiket met naam, toenaam, welke zijde etc dat is genaaid aan de matrassen en op deop maat gemaakte hoeslakens en moltons. Voelt toch wel als zeer luxe aan hoor!









Als we alles aan boord hebben, zetten we vlot koers naar Grou, daar gaat ze door Henk worden ingetimmerd, met behulp van Jacques. Dan wordt het onderwaterschip in de epoxy en antifouling gezet en kan alles klaar worden gemaakt voor de te water lating!!!!