Een nieuwe bootsmaat in de maak.

Onze Kelly...






Zoals ik in een eerder blog bericht al meldde, is in september 2010 onze oude trouwe bootsmaat Kelly overleden. Ze is 14 jaar geworden, een respectabele leeftijd voor een viervoeter, maar toch.. we hadden haar best nog wel wat langer willen laten meegenieten van de Lytse Vilja.


De eerste maand na haar overlijden, hield ik het nog wel uit zonder hond. Henk en ik hadden immers besloten om een tijd lang zonder viervoeter verder te gaan, zodat we onze handen vrij hadden voor onze boottrips, kampeeruitjes etc.
De tweede maand ging ook nog wel, maar de derde maand sloeg de afwezigheid van een hond in alle hevigheid toe. Bij mij dan he.. Henk had er wat minder moeite mee.

Toen kwam de sneeuwval, de koude en bleef ik lekker binnen bij de kachel.. zonder hond en met toenemende stijfheid en andere ellende in mijn lijf. Aangezien ik artrose heb, is beweging essentieel voor mijn lijf, ik moet immers zo mobiel en soepel mogelijk blijven. Maar ik was met geen 10 paarden naar buiten te krijgen .. en gek genoeg, vroeger lukte het wel met 1 hondje...dan ga je nou eenmaal wel naar buiten, je hebt geen andere keus. Dus… jawel, er komt weer snel een hond. Yippee!

Henk en ik hebben lang gediscussieerd over honden. Welke hond? Hoe groot? Wat moet de hond kunnen, leuk vinden etc? De antwoorden op deze vragen waren niet zo moeilijk.
Een makkelijk (in ieder geval in vergelijk met een Bouvier en Parson Jack Russell) te trainen hond, die water leuk vindt, zelfstandig op en over boten kan lopen en springen. Een maatje groter dan Kelly maar nou ook weer niet een type Labrador. Hond en baasjes moeten immers bijelkaar in de Lytse Vilja kunnen slapen en een Lab neemt toch echt wel veel plaats in, als ik kijk naar de hond van onze vriendin.








Onze trouwe logeehond, Beau...







Welk ras is het geworden? Ik zeg het lekker nog niet. Maar het is wel een bekend hondje voor Drascombianen. Het type heeft zich echt op Drascombes bewezen, is een tikje eigenwijs maar wel bereid om voor de baas te werken. Misschien herkent iemand het ras aan de hand van de bijgevoegde puppy foto (niet van onze hond, die moet nog geboren worden)….








dit is een foto van een eerder nestje bij de fokker, De Altforsterhof.







En anders zullen jullie in de loop van het jaar onze nieuwe bootsmaat life kunnen bewonderen of via foto’s op dit blog.

De zon schijnt af en toe

De zon schijnt…af en toe en dat brengt de boot-kriebels weer op volle sterkte. Henk is afgelopen winter bezig geweest met het verbeteren van de Lytse Vilja, voor zover dat nog kon. Hij heeft de keukenkastjes verbeterd, waardoor het geheel veel overzichterlijker is geworden.



Zo zag de kast er eerst uit, veel opbergruimte, maar lastig om dingen terug te vinden.








Zodra Lytse Vilja weer in het water ligt, zal ik foto’s en beschrijvingen plaatsen op dit blog.

Ook ik heb de wintermaanden niet stil gezeten. Of eigenlijk ook weer wel, terwijl ik aan het denken was over het nieuwe vaarseizoen.

Ik ben nog steeds stuurvrouw in opleiding, dus voor iedereen geldt nog steeds, geef Lytse Vilja ruim baan mochten jullie ons tegenkomen. Eenmaal veilig aan de kant of op de droogval plek, is bezoek natuurlijk van harte welkom. Ik heb wel weer mijn oude kennis opgefrist qua vaartechniek, dus het moet beter gaan dan vorig jaar. Grinnik!



Bannock in de pan..








Vorig jaar hebben we heerlijk genoten van diverse tochtjes en van het experimenteren met en in de boordkeuken. Sommige experimenten vielen zeer goed uit, andere een stuk minder, door diverse oorzaken.

Omdat ik echt niet een keukenprinses ben, die altijd in de keuken wil staan, besloten we afgelopen zomer om te experimenteren met pastamaaltijden van een bekend kant- en klaar maaltijden merk. Gewoon voor het gemak. We gingen er optimistisch van uit dat alle oude allergie-perikelen (geur en smaakstoffen, diverse voedingsmiddelen, conserveringsmiddelen) die we hadden, wel achter ons zouden liggen.
Helaas voor mij, bleek al heel snel dat mijn allergie voor bepaalde dingen eerder erger dan minder is geworden. .. mijn maag en darmen zijn goed van streek geweest en dat combineert slecht met een Drascombe Drifter en harde wind op het Wad. Interpretaties van deze tekst vallen trouwens buiten mijn verantwoordelijkheid….!


Van de winter bedacht ik mij dat ik ongelooflijk d…. ehhhh.. niet slim ben geweest, door die maaltijden te kopen. Ik kan immers zelf kant en klaar maaltijden maken, dat doe ik al tijden voor onze kampeertrips, dus waarom niet voor op de boot?
Tsja, eerlijk gezegd kan ik tot op heden daar geen goed antwoord op geven! Maar de slechte afloop van het experiment met de kant en klaar maaltijden geeft mij nu wel voldoende inspiratie voor een serie artikelen over het zelf maken van makkelijke maaltijden voor aan boord (MMAB’s ).

Houd daarom het blog Drascrumbs in de gaten voor de tips en artikelen. In de loop van de tijd zullen er recepten komen van mijn prijswinnende chilli (ja echt, ooit in een grijs verleden heb ik aan een Waterkampioen receptenwedstrijd meegedaan en ben ik in de top 3 geëindigd!), onze favoriete pastarecepten EN onze MMAB’s.