Vrolijke paasdagen!

Helaas kunnen we nog niet met de Paasdagen varen, een paar dagen extra werk om te zorgen dat Lytse Vilja echt, zeker weten, helemaal klaar is voor het vaarwerk hoort er gewoon bij. Het genieten van de vaart wordt alleen maar groter.. toch?

Om in ieder geval het Drascombe- gehalte een beetje op peil te houden dit weekend hebben we een paar boeken van Hans Vandersmissen op de kop kunnen tikken: wind onder de dakpannen, kacheltje aan, kopje thee op tafel en genieten maar.......

Vanaf dit blog wensen we iedereen een hele fijne Pasen met veel zeilplezier toe. Tot volgende week!

Plons...te water!

Vandaag ging Lytse Vilja voor het eerst te water. Altijd spannend!!!!

Heftruck (doet al meer dan 30 jaar trouwe dienst!!) klaargezet met de lange vorken..



Het is even werken...








en soms ook kruipen..






.... maar dan is de band ook onder de boot door...




en dan krijg je het gebruikelijke kromme tenen moment: zit alles goed in balans? Alles kraakt maar niets gaat kapot? Kunnen we gaan rijden met de heftruck? Enfin, iedereen die zijn boot wel eens in de takels heeft gehad, weet wat er op zo een moment door je heen gaat.
Op aanraden van de buurman hebben we ook nog een korte doopplechtigheid gehouden...


De bubbels worden klaargezet...




.. en de rest wordt dan rustig over de boot uitgegoten..



Zover alles goed. Poseidon gerustgesteld, de boot goed aangemeld bij hem.

Opperste concentratie bij Henk



De kiel wordt nat, prima natuurlijk




En daar ligt ze dan.. in het water..waar ze hoort!


Enfin, opluchting dat de hele operatie goed is gegaan (eigenlijk zoals verwacht, maar ach, je houdt toch rekening met dingen die mis kunnen gaan, want dan valt het achteraf altijd mee..) en de bubbels worden verder genuttigd.
Nu kan ze makkelijk worden ingeruimd, de details op hun plaats. De luikjes doen we morgen wel, want ze zijn nog niet droog na de laatste lakbeurt.

Is de Lytse geen plaatje??

Poetsen, schoonmaken .. .... BIJNA VAARKLAAR!!!!!!!!!!

Maandag en dinsdag worden besteed aan het vaarklaar (ja echt, het is bijna zover!!!!!!!) maken van Lytse Vilja. Dat betekent: uitlappen, inrichten, buitenkant schoon, in de was, de laatste luikjes nog eens van lak voorzien en heel belangrijk: de maststrijk-voorziening plaatsen en uittesten!

We hebben de voorstag laten inkorten en met behulp van blokken en lijnen kan nu heel simpel de mast omlaag worden gebracht bij het naderen van een van de beroemde Friese bruggetjes van 2.50 meter. En als we de brug voorbij zijn, kunnen we uiteraard de mast ook weer omhoog zetten! Omdat ik niet zo heel goed ben in de technische kant van de uitleg van dit hijs- strijk principe verwijs ik naar de foto's zodat jullie kunnen zien wat ik bedoel.


Hier zie je de bovenkant van de stag, verlengd met behulp van blokken en lijnen....



En dit is de bovenkant van de mast....




De roller en de tijdelijke bescherming van de spriet.

Vandaag kende ik trouwens wel een primeur: na 23 jaar al als team te werken, vertelde Henk mij vanochtend dat hij eindelijk gebruik kon maken van mijn lange nagels! Mijn nagels zijn al jaren een doorn in zijn oog (en dan nog een prikkende ook als ik hem moet geloven) en zeker in de wintermaanden als landvasten, lieren en dergelijk spul geen slachtoffers maken. Maar vandaag mocht ik ze inzetten als instrument om op lastige plekjes de laatste restjes afplakband te verwijderen!
Ik blij aan de slag natuurlijk, maar na een kwartiertje prutsen begon ik mij toch af te vragen of dit niet een zeer slinkse manier van Henk was om mijn nagels te kortwieken......

In ieder geval, de kajuit is afplakband vrij, de radio-installatie doet het prima ('t verhinderde alleen wel een effectieve communicatie ..maar ja, zo konden onze stembanden weer oefenen met boven de wind uitkomen..) de helft is schoongelapt en de hele kajuit is in ieder geval ontdaan van alle frietsels en stof die het klussen altijd achterlaten.
Morgen is de andere helft aan de beurt, dan gaan de bedden op hun plaats en komen de kombuisboxen op de boot. En dan.. dan wordt het spannend.

Dan gaat Lytse Vilja in de hijsbanden richting de steiger. Dan wordt haar kiel voor de eerste keer nat door het Grouster vaarwater en komt ze op haar tijdelijke stekje te liggen.

Vers brood

Op de voorjaarsbijeenkomst maakten we kennis met zeer ervaren Drascombianen. Een van de leden bleek ook uit Friesland te komen en veel, bij voorkeur lange tochten op de Waddenzee te maken. De enige beperking in de lengte van de tocht werd bepaald door de houdbaarheid van het brood en dat was niet altijd heel lang. Wat op zich een spijtig feit was.....

In de hoop dat ik mensen misschien blij maak met de mogelijkheid toch een vers broodje te kunnen bakken in een simpele koekenpan op een (gas-) pitje heb ik op Drascrumbs een recept van Bannock geplaatst. Dit is een zogenaamd 'quick bread' en vrij populair bij buitensporters.

Probeer het eens uit zou ik zeggen. De droge ingredienten kun je vooraf in een plastic zakje doen en op de boot hoef je er dan alleen maar wat vocht bij te doen om snel iets te kunnen bakken. Misschien is het een uitkomst op een Drascombe bij een langere geplande tocht..En zoals gebruikelijk jullie reacties zijn van harte welkom! Wil je meer recepten zien, of tips over buitenkoken krijgen, laat het me weten.

Voorjaarsbijeenkomst

Zaterdag hebben we van onze eerste voorjaarsbijeenkomst van de NKDE genoten. Een heel gezellige groep, met veel 'eerste- keerders' maar ook bekende namen uit de BAD kregen nu een gezicht.
De lezing was zeer leerzaam, enkele goede tips zijn uiteraard op de hand-out gekrabbeld en worden nu of binnenkort toegevoegd aan het Lytse Vilja arsenaal. Het bijliggen (of voor sommige mensen, het bijdraaien....)en de lusjes aan de laarzen zijn daar een goed voorbeeld van. En ook de tips voor het droogvallen op de platen (welke zijn hard, welke modderig en waarom) zijn dankbaar genoteerd! Het leuke is dat de lezing als geheel op de site geplaatst gaat worden, als een soort naslag- c.q. studieboek. Goed initiatief!

Wat voor mij persoonlijk een hele grote en zeer leuke verrassing was, was de derde prijs in de verhalen wedstrijd. De bijbehorende oorkonde wordt snel opgehangen in de Lytse Vilja, met hartelijke dank aan de jury-leden!

Oh... en voor de niet-frysk sprekende bloglezers: "Lytse Vilja" spreek je uit als lietse vieljaa en betekent "Kleine Vilja" ...

Het beloofde vervolg.

Dit is nog een foto van de kaartentafel. Op dit moment glimt e.e.a. vrij heftig, de laatste lagen worden echter met eierglans gedaan. Hierdoor wordt de 'ergste' glim van afgezwakt. Henk vindt dat mooier, maar ik ben er nog niet helemaal van overtuigd.




Dit is de bakboordkant waar het kooktoestel komt. Door de lak komt ook hier meer nadruk op de vlam van het mahonie-multiplex (12 mm.), en gaat het echt leven.




Hier is een close-up van onze boekenplank met ruimte voor de audio-box. De gele randjes zijn natuurlijk het afplak-tape, geen gele streepjes om de plank heen! Op deze plankjes kunnen we 's-nachts lekker onze telefoons/ wekkers neerleggen, een horloge en andere kleine dingetjes die je bij de hand wilt hebben. Ze zijn in principe zo gepositioneerd dat we tijdens het slapen er geen last van zullen hebben.






Dit zijn de gelakte luikjes die later ook worden voorzien van de eierglans lak.


De electrische bedrading ligt ook overal,nou ja, daar waar nodig, netjes weg gewerkt. Volgende week komen onze bestelde lampjes en dan kan ik lekker al het stof gaan zuigen, de boel uitsoppen, alle spullen inruimen en het bed opmaken. Dan is het tijd voor tromgeroffel en kan Lytse Vilja op de trailer. Eerst wordt gecheckt of dan alles klopt, aanwezig is etc.
En dan.... dan is het Pasen en zou het zo maar kunnen zijn dat Lytse Vilja het Pikmeer gaat bezeilen.... of misschien wel dat we haar naar haar "thuishaven" in Terherne gaan varen.

In ieder geval lijkt het er nu toch echt op dat de maidenvoyage niet lang meer op zich laat wachten.......... wat een heerlijk vooruitzicht!

Koken op een Drascombe

De pagina

Een eenvoudige doch voedzame maaltijd

heb ik verhuisd naar een eigen blog. Daar kan ik mij helemaal uitleven op de cuisine- kant van onze Drascombe, terwijl dit blog dan speciaal voor werk,- en reisverslagen blijft.

Om de recepten,- en tipspagina te lezen: klik hier

Vandaag maar weer een paar foto's gemaakt, want het werk vordert goed.

Henk is klaar met het onderwaterschip. Op aanraden van de verfleverancier hebben we heel tegendraads geen antifouling opgebracht, maar 7 lagen gekleurde epoxy. Waarom? Omdat Lytse Vilja met regelmaat op de trailer zal liggen voor vervoer naar verre oorden (nou ja, bijvoorbeeld Lauwersmeer... ik hoop trouwens dat de trailerhelling daar klaar is voor het mei feestje!). En ongeacht welke antifouling je er dan ook opdoet (hard of "zacht") door het vervoer droogt de antifouling op, gaat craqueleren en dus afbladderen. En dat betekent weer: weg bescherming! Vandaar dus de epoxy. Heerlijk gesmeerd (met masker op want dat spul ruikt!!)en het ziet er nu prachtig uit. Iedere keer dat Lytse Vilja nu op de trailer gaat, is het een kwestie van spons en sop en schoon is ze weer. Althans.. dat is de theorie..... hoe de praktijk uitwerkt, merken jullie vanzelf wel als je dit blog blijft lezen.




De mannen hebben nog het een en ander passend gemaakt. Dit ging uiteraard gepaard met de nodige concentratie.



Samen overleggen is altijd prettig en zeker als het op de fijne details aankomt.





Hier wordt het controle paneel gemonteerd. Belangrijk om je accu's goed op peil te kunnen houden.






Jacques is hier nog wat aan het friemelen. Het moet natuurlijk wel helemaal ok zijn!






En dit is dan de net gelakte kaartentafel. Let ook op de vlam van het hout van het schot, die komt nu mooi naar voren!

De rest van de foto's zal ik straks publiceren.

De Kaartentafel.

Gisteren niet aan het blog gewerkt, maar heerlijk op de boot naar Terschelling gezeten met mijn jongste dochter. We hebben het MIWB bezocht, oftewel de Hogere Zeevaartschool Willem Barentsz. Ontzettend Leuk! We hebben gekeken naar wat daar precies onderwezen wordt en wat een afgestudeerde dan kan.....en dat is een heleboel: varen, machinewerk verrichten, koel- en vriestechniek onderhouden, laden van vrachten,lassen, hydrauliek opbouwen/ onderhouden en meer van dat soort dingen. Het meeste zal nooit van toepassing zijn op onze Drascombe, maar het is natuurlijk altijd leuk als je iemand in de familie zou hebben die je om raad kunt vragen, toch? ..
De heenweg was trouwens een beetje mistig maar het opsnuiven van de zeelucht en het gekrakeel van de meeuwen was gewoon balsem voor de ziel na een hele lange witte winter. Het is dan ook nog best lastig dat Lytse Vilja nog niet geheel vaarklaar is. En dat brengt mij dan weer terug naar wat er afgelopen dagen weer is gedaan aan ons bootje.

De bakboordzijde van Lytse Vilja is voorzien van het benodigde kast- en timmerwerk. Nu is het tijd voor de stuurboordzijde. Wat willen we daar?
Ten eerste opbergruimte voor de diverse spullen die een mens toch aan boord van zijn bootje wil hebben (voorraad, blikjes, borden, pannen, kopjes etc). Ten tweede ruimte om de benodigde kaarten, stroomtafels, getijdetafels, passer, potlood, kladblok, vaargids etc lekker te gebruiken. Het is dus tijd om opbergruimte en een kaartentafel te ontwerpen.

Uiteraard is er hard gewerkt en het resultaat mag er dan ook zijn.

Hier zie je het paneel voor de muziekinstallatie en electra-aansluitingen

De radio kan hier makkelijk in geplaatst worden, evenals de plugjes voor de 12- volt voorziening.


Dan komt dit gedeelte:


Eerst de kastruimte die we hebben 'gemaakt' waar e.e.a. opgeslagen kan worden.


Dan komt onderplank waarop onze boxen met spullen kunnen rusten.













Dan komt hierboven weer een vernuftig stel plankjes en balkjes en dat vormt bij elkaar dan onze kaartentafel.















Ideale opstelling toch?








Zo komt het eruit te zien als alles klaar is:









Nu de basis klaar is, moet er nog veel geklust worden. Schuren, lakken, nog meer schuren. Ook het onderwater schip moet aangepakt worden en dan komt april natuurlijk steeds dichter bij.... het zonnetje schijnt en de watersportkriebels nemen toe.
Maar ja, er wordt hard gewerkt en goed gewerkt! Dus dan moet er maar geduld tegen over staan en gewacht worden met de proefvaart. Want als Lytse Vilja een keer in het water ligt, dan gaan we ook varen en worden de kwasten niet meer gehanteerd. En dat zal veel lezers wel bekend in de oren klinken of niet?

Mocht je trouwens naar aanleiding van dit blog vragen hebben over hoe e.e.a. is aangepakt of misschien opmerkingen of suggesties hebben voor verdere verbeteringen, nodig ik je hierbij van harte uit om te reageren.

Let op: de belangrijkste mensen van de werkplaats.......

Uiteraard mogen op dit blog de hoofdrolspelers absoluut niet ontbreken! Hun inzet maakt het mogelijk dat Lytse Vilja er zo mooi uit gaat zien. Vandaar dat de beide timmermannen nu even in het zonnetje worden gezet.


Hier zien we Jacques. Hij heeft zijn eigen boot in woodcore gemaakt (en de Wery I is een plaatje Jacques!!) en daarna nog voor een werf gewerkt. Ervaring genoeg dus. En daarbij ook nog eens een goed gevoel voor humor.




Bedankt voor alle hulp Buurman!



Daarnaast hebben we Henk, veel verstand van hout en praktische zaken. Gezegend met geduld, volharding en zeer zeker ook een paar handige handjes (alhoewel je dat zelf niet altijd gelooft....)






Op naar onze eerste tocht naar de Wadden he jongens!

Het Kooktoestel...

We hebben van alles bedacht, de te gebruiken kooktoestellen opgemeten en van alles uitgetekend. Henk en Jacques hebben hun "professionele oog" er nog een keer over laten gaan maar uiteindelijk is ons cardanische kooktoestel klaar. En al zeggen we het zelf, het werkt perfect en ziet er nog eens goed uit ook.



Hier staat de Origo op het 'basisstation'. Dit is in zijn geheel op te tillen en te verplaatsen. De Origo is geplaatst in een speciaal op maat uitgefreesd rondje, zodat hij niet kan omvallen.







Met behulp van een simpel houtje kan het cardanische gedeelte worden vastgezet en door het te verwijderen, schakel je de schommelstand als het ware in.
Hier is de slingerstand ingeschakeld. Ik hoop dat het een beetje duidelijk overkomt..





Daarnaast hebben we een afzetruimte gepland, met daaronder diverse kastjes waar wat spullen in kunnen worden opgeslagen.


Dit is de binnenkant van het kastje. Lekker wit geschilderd zodat het zo licht mogelijk is als je er wat moet zoeken.




Vervolgens gaat er dan een een luikje overheen, dat dan tevens het kooktoestel draagt. En alles volgens het KISS-principe (houd het zo simpel mogelijk!)











Hier zie je een klein stukje van de afzetruimte, waarachter we de boekenplank hebben geplaatst. Zonder boek droogvallen gaat immers niet lukken!



Wordt het mooi of niet?

Hard werken hoor...dat denken......

Als nieuwe booteigenaar die het in-timmer werk zelf wil gaan doen, moet je over veel dingen nadenken. In de maanden februari en maart wordt er dan ook hard nagedacht over de intimmering van de kajuit.
Eén van de meest cruciale beslissingen die we moeten nemen, is over het koken in de boot.

We hebben redelijk wat zeemijlen achter de rug, maar dan wel in een 45- voeter, voorzien van koelbox, 4-pits gastoestel en een volledig functionerende, cardanisch geplaatste oven. Midden op de Noordzee een lekker vers gebakken brood uit de oven toveren, is dan geen enkel probleem. En aangezien we thuis ook iedere paar dagen een vers brood uit de oven halen, willen we onze smaakpapillen niet al te veel teleurstellen met gekocht brood. Vaak uit eten in een restaurant is voor ons geen optie, we genieten meer van een zelf gekookt potje. Dus op de Lytse Vilja moet een goede ‘kookinstallatie’ komen, rekening houdend met de afmetingen van de boot en onze voorliefde voor lekker buiten koken. Snuffelend op de NKDE site zien we leuke foto’s, een pdf over een kookkist en ook de Bolitho van Stewart heeft ons inspiratie gegeven. Maar eigenwijs als dat we zijn, willen we daar toch onze eigen draai aan gaan geven.

Zo heeft Stewart het op zijn boot op dit moment. Leuk maar nog niet helemaal wat wij willen....


Sleutelwoord bij de intimmering moet 'flexibiliteit' zijn. De bedoeling is dat we van een lang vaarseizoen kunnen genieten. Dat houdt in dat in de kajuit gekookt moet worden op de dagen dat het in de kuip gewoon niet lekker vertoeven is, zelfs niet met de kuiptent erover heen. Maar de andere dagen gaan we naar buiten, in de kuip of op de kant. Onze kookgelegenheid moet dus mobiel zijn maar hoeft niet zo groot te zijn als de kookkist van het pdf bestand. We hebben immers ruimte om borden etc elders op te slaan. Cardanisch is ook handig want kledderen met etenswaren tijdens een golf, komt echt niet voor op mijn verlanglijstje.

Welk kooktoestel gaan we gebruiken op de boot? Met veel moeite heeft Henk mij ervan overtuigd dat koken in een Dutch Oven leuk en lekker is, maar niet praktisch op een boot......


Hier zie je een Dutch Oven waarin brood wordt gebakken. De gloeiende kolen vindt Henk niet zo aantrekkelijk op de boot. Ze kunnen immers alle kanten opvallen..hmmm misschien inderdaad niet zo een heel strak idee...






Ook wordt hout verzamelen voor het kampvuur wat lastig als je droogvalt in de modder... alhoewel Kim wel een kei is in houtsprokkelen....Maar ja, ze houdt niet zo van varen.





Ook voor Henk is het lastiger het kampvuur aan te houden aan boord..





In principe heb ik een kleine portable cooker,type gaspatroon met kooktoestel in koffertje, waar ik veel plezier van heb tijdens het kamperen op het droge. Ook beschik ik over een Cobb BBQ waar we aardig wat variatie in het koken en bakken mee kunnen aanbrengen (De Cobb zie je op de foto links van Henk). Van geroosterde kip tot brood tot bacon and eggs. Bij de Cobb zijn de kooltjes helemaal in het toestel geplaatst en blijft de buitenkant koel. Hier heeft Henk dus geen problemen mee...zeker niet als we het toestel bijvoorbeeld op een steiger zetten.

Daarnaast hebben we bij Willem (het vriendelijke vereniginglid waarmee we hebben proefgevaren) een mooi kooktoestel annex verwarmingstoestel gezien.Op deze manier slaan we 2 vliegen in 1 klap: we hebben een extra kookpit en voor de koudere dagen en nachten kunnen we ons van een lekkere warmte voorzien. Onze leverancier van buitenspullen (Qvist) kan deze ook leveren, dus dat maakt de keuze makkelijker.

Peter heeft het toestel snel geleverd, dus kunnen we nu aan de slag met het cardanische opbergmeubel...

wordt vervolgd!

HISWA

Een leuk tussendoortje: Michel wil graag de zeilen van Lytse Vilja gebruiken voor de Drifter die naar de Hiswa gaat. Onze zeilen zijn natuurlijk nog krakend vers en dat toont altijd goed. Hebben we nog iets van onszelf om te bewonderen op de Hiswa. Leuk! Antoine heeft ook een heel blog over de Hiswa avonturen bijgehouden, met foto's . (en het toeval wil, dat Jacques daar ook op een van de foto's voorkomt...)

En eerlijk is eerlijk, het 'bar-idee' was een succes, de Drascombe stand was een van de leukste op de beurs. Maar misschien komt hier een beetje een vooroordeel naar boven "borrelen"?

13 januari... Lytse Vilja weer ophalen...spannend!

Bericht gehad van Michel, Erwin en hij zijn klaar met het voorbereiden van Lytse Vilja, de motor is er, de buiskap met bijbehorende kuiptent is ook klaar en Lytse Vilja mag lekker weer naar Friesland komen.

Neptune gebeld, het bed, de matrassen en alle bijkomende spullen liggen ook al lang op ons te wachten, dus we gaan vandaag maar lekker een lange tocht maken. Eerst maar naar Huizen.....

Daar aangekomen zien we Lytse Vilja in haar volle glorie!



De kuiptent zorgt voor een heleboel extra buitenruimte. Geweldig! En complimenten voor de tentenmaker, want e.e.a. is mooi strak opgezet. Dit zorgt voor heerlijk buitengenot voor ons, onafhankelijk van de weersomstandigheden.


Deze foto is genomen vanaf de drempel van de kajuit. Zo zie je ook goed hoeveel ruimte zo een tent oplevert!

Het is niet moeilijk om voor te stellen hoe lekker dit gaat zitten. Ook om te koken is dit een ideale tent, zo voorkom je overmatige vochtvorming in de kajuit.

Ook de buiskap staat er heel mooi op, een welkome bescherming tegen overkomende golven, binnendringende regendruppels of overmatige zonnestralen (er zal toch wel weer een tijd komen dat we wel eens wat minder zonneschijn willen??? Of is dat een ondankbare gedachte?)





Helemaal in onze sas zijn we naar Neptune gereden met Lytse Vilja trots achter onze auto. En onze hoopvolle verwachtingen komen helemaal uit! De lattenbodem past perfect, de matrassen zien er helemaal top uit en passen ook goed. Wat erg dinky is, is het etiket met naam, toenaam, welke zijde etc dat is genaaid aan de matrassen en op deop maat gemaakte hoeslakens en moltons. Voelt toch wel als zeer luxe aan hoor!









Als we alles aan boord hebben, zetten we vlot koers naar Grou, daar gaat ze door Henk worden ingetimmerd, met behulp van Jacques. Dan wordt het onderwaterschip in de epoxy en antifouling gezet en kan alles klaar worden gemaakt voor de te water lating!!!!

Januari......

Lytse Vilja is nu in de verzorgende handen van Erwin, hij zorgt voor de inbouw van accu, bedrading en anti condens bekleding.. erg belangrijk allemaal! Vooral de anti-condens. We hebben wel eens gekampeerd in onze oude HY, waarbij we wakker werden van de druppels in onze nek, oren en op onze wangen. Toegegeven.. het was de natste zomer in jaren, maar je verwacht de vochtigheid toch echt buiten je camper. En ook onze onvolprezen stalen Vilja kon met name ’s winters nog al eens voor condens zorgen. Dat willen we voorkomen, vandaar dat we voor een mooie lichte bekleding hebben gekozen die geacht wordt alle condensdruppels te voorkomen.

Ondertussen hebben we van Michel gehoord dat de tentenmaker er ook iets heel moois van maakt. Zijn erg benieuwd … we hebben ook een tent over de kuip besteld. We zitten graag lekker buiten, koken ook graag buiten, maar de Nederlandse regenbuien kunnen daarbij wel eens roet in het eten gooien. Vandaar een tent, zonder ramen (want dat vouwt zo beroerd op) maar wel met grote flappen die we lekker open kunnen zetten. Ik zie ons al helemaal zitten. Kooktoestelletje aan, pannetje pruttelt en wij zitten in de kuip lekker van een mooie zonsondergang te genieten. Of wij genieten in de kuip van het uitzicht, terwijl windvlagen en regendruppels die eventueel willen meegenieten, worden geweerd. Dat is toch echt een mooi vooruitzicht!

We hadden in november trouwens gehoopt dat we nog even snel het water in konden, maar helaas Koning Winter liet zich gelden…dat varen duurt nog wel even!

Zo ziet het er in januari uit bij ons… en ijszeilen is toch echt niet ons ding! (alhoewel Henk toch af en toe over de snelheid droomt van zeilen over het ijs..).

Dus nu kiezen we er maar voor om eerst alles verder af te maken als ze terug komt van Huizen en te wachten met varen totdat we weer water in plaats van sneeuw en ijs hebben…. hoe zat dat ook weer met geduld? Schone zaak? We zullen zien!

De voorgeschiedenis.

het begin....










Zeilen doet Henk al vanaf zijn 5e, in een eigen bootje de vaart voor het ouderlijk huis verkennend. Mijn watersportcarrière is wat later begonnen: op mijn 22e op de catamaran van Henk. Leuk ding, ging als een speer, maar lag door mijn onervarenheid nogal eens plat in het Randmeer, niet de meest ideale positie voor een boot heb ik mij laten vertellen...

Vandaar dat er een knalgele oude Laser gekocht werd, waarmee ik kon gaan oefenen. En vanaf die tijd kreeg het watersportvirus mij ook te pakken.

Naar mate onze gezinsleden groter werden (we hebben 2 dochters) werd de Laser of de familie Spanker ongeschikter voor onze trips. De behoefte aan een eigen bootje met ruimte nam toe. Maar tsja.. welke? Nederland is een botenland bij uitstek en kent daardoor een overvloed aan keuzes. Een groot nadeel is dan dat je op een gegeven moment door alle mogelijk-heden de juiste boot niet meer ziet.
Ettelijke Waterkampioenen en Zeilen werden doorgespit. Vakliteratuur met titels als “welke boot in welke situatie?” werden uitgeplozen, de Hiswa werd bezocht. Maar het mocht allemaal niet baten. We konden geen keuze maken!

Op een gegeven moment was ik alle botenliteratuur echt helemaal zat en uit pure rebellie plofte ik ergens in mei 1998 op de bank. In mijn ene hand een grote kop thee en in mijn andere hand de Seasons. Lekker een buitenlevenblad, niks bootjes maar andere leuke dingen als “Antiek uit de linnenkast”, “Groene rozen”, “Reizen langs onbekende tuinen” en.. verhip! “Zeilen, stranden op het wad…” op bladzijde 32. Dat zul je altijd zien, wil je ergens geen aandacht aan besteden, springt het onderwerp vanzelf wel naar je toe...
Gauw doorgebladerd: ik stuitte op een foto van een lief bootje in het zand van de Wadden. Meteen sloeg de verliefdheid toe. Oh.. dat was mooi! Het artikel was lyrisch over de vaareigenschappen, de mogelijkheden van en de gezelligheid aan boord van de Drascombe Longboat Cruiser, een bootje waar wij nog nooit van hadden gehoord.
Nieuwe overpeinzingen volgden evenals een proefvaart. Helaas viel de Cruiser daardoor af voor ons gezin en op dat moment in ons leven, maar toch..in ons hart bleef een ‘soft spot’ voor het eigenwijze opdondertje!
Via een Clever 23 kwamen wij uiteindelijk bij ons droomschip: een Koopmans, Vilja genaamd. Gebouwd met veel liefde en aandacht door de eerste eigenaren Paul en Mieke met behulp van hun zoons Ronne en Tanko.
Deze stalen dame heeft ons jaren heel veel zeilplezier bezorgd. IJsselmeer, Waddenzee,Engeland, Helgoland en Zeeland werden bezeild en Vilja heeft ons nooit in de steek gelaten. Doordat onze omstandigheden veranderden en om er voor te zorgen dat ze niet als zielig weeskind aan de kade zou eindigen, hebben we haar met pijn in ons hart verkocht.

Zonder privé boot zijn we een aantal jaren doorgegaan, maar de lokroep van IJsselmeer en Wadden was erg sterk. Begin 2009 waren we echt weer aan een eigen schip toe. De wensenlijst was simpel: droog kunnen vallen; groot genoeg voor 2 personen (want de dochters vinden het nu leuker om eens een weekend zonder paps en mams door te brengen); makkelijk hanteerbaar en trailerbaar. Een nieuwe zoektocht begon en op de Hiswa liepen we tegen een oude bekende van Henk aan. Erwin stond bij een lief bootje dat kon droogvallen en de lijnen stonden ons ook aan. Eigenlijk werden we verliefd op het kleine opdondertje. Geschiedenis herhaalt zich inderdaad, want toen op een gegeven moment de importeur van het bootje erbij kwam staan, bleek tot onze verbijstering dat dit bootje een nieuwe uitvoering van een Drascombe was: een Drifter 22!

Er volgde intern overleg tussen kapitein en stuurman. Gevolgd door een proefvaart ( met een vriendelijk lid van de vereniging en bovendien de importeur)die duidelijk in het voordeel van de Drifter werd beslecht. De knoop werd snel doorgehakt en het nieuwe familielid besteld.

Welke naam zou ze krijgen? Omdat we ervan overtuigd zijn dat het bootje ons een hoop plezier gaat bezorgen, hebben we haar voor een deel naar onze oude boot genoemd. Vanwege het verschil tussen de 13.65 m van de grote nicht en de 6.70 m van de nieuwe aanwinst, wordt de naam “Lytse Vilja” (Kleine Vilja).
In november ’09 zijn wij naar Engeland gegaan om haar op te halen. Ze is inmiddels voorzien van een motor en wat andere basics. En op dit moment wordt ze ingetimmerd naar eigen ontwerp. (verslag en foto's zullen volgen).Zodra de sneeuw en het ijs van deze winter zijn vertrokken, gaat ze te Friese water(en).


Wij hebben een hele cirkel afgelegd in 12 jaar: begin,- en eindpunt worden door Drascombes gevormd. En geloof het of niet, na de verhuizing van mijn ouders, kwam zelfs de Seasons van mei 1998 weer onze kant op.
Stewart Brown hanteert als motto: “The sail that becomes a way of life” . We gaan het beleven dit jaar. Met de Lytse Vilja, de Drascombe-vereniging en onze zeekaarten!

Liane en Henk ,
Bijna aan boord van de “Lytse Vilja”

voor het eerst....

..... heb ik een blog aangemaakt. Nou ja ik.. wij... de trotse bezitters van Lytse Vilja, een Drascombe Drifter 22. Voor niet-drascombianen: het gaat over onze kleine zeilboot!

De bedoeling is dat hier regelmatig berichten komen over Lytse Vilja en alles wat we met en aan haar doen: zeilen, klussen, logeren etc.

dus.... kom regelmatig terug en je zult nieuws vinden!