Does size matter?

Er is absoluut niets schokkends gebeurd: alle zeilen doen het zoals het moet, de mast is nog steeds niet naar beneden gezakt ondanks al onze veranderingen aan de voorstag; Lytse Vilja ligt nog steeds hoog en droog in het water ; de motor start bij het eerste indrukken van het knopje en stopt ook direct als je het andere knopje indrukt, de ‘voering’ van de kajuit zorgt ervoor dat er geen condensdruppels in je oor vallen als je slaapt, we hebben nog geen vreselijke stormen doorstaan.

Uitzicht vanaf onze ankerplek... 't is net zomer, toch?




Het ergste dat ons is overkomen afgelopen dagen is het aanbranden van mijn bannock voor de lunch. Een combinatie van een zeer goed geleidende pan, een iets te hoog vuur en een kokkie die teveel genoot van de zon op haar koppie.…


Hier zag de lunch er nog veelbelovend uit!

Tja, eigenlijk heb ik helemaal geen schrijfvoer voorhanden dat zorgt voor drama en spanning in mijn blog update (één van de vereisten blijkbaar om een pakkend verhaal te schrijven aldus sommige bronnen in schrijversland..). Sorry!


Hoe voel je je dan als gloednieuwe eigenaar van een Drascombe na een aantal zeildagen?
Een bofkont!
Klinkt misschien wat oubollig maar het is gewoon zo! Ik kan er niets anders van maken. We hebben tijdens onze zeiltochtjes geoefend met van alles: varen op de motor, onder zeil, manoeuvreren op motor en onder zeil, aanleggen, ankeren, koken, genieten… en eerlijk gezegd gaat alles van een leien dakje (ja ja.. behalve die laatste bannock natuurlijk) .
Rustig, beheerst en met nadruk op het grote genieten! En dat op zo een “klein” bootje… een beter bewijs voor het adagio ‘size doesn’t matter’ is er volgens mij niet!