….Eens kijken…
Ik ben absoluut niet als evenwichtige klipgeit op de wereld gekomen. En wat ik ook doe om mijzelf op een positieve wijze te affirmeren met behendige, evenwichtige, snel heen en weer rennende zeilers op kleine bootjes, het werkt niet!
Lytse Vilja is een prachtig, lief, comfortabel bootje met héle smalle gangboordjes waar ik niet graag overheen loop. Het werken op het voordek voor het vastmaken in sluizen, aanleggen, anker opgaan etc. zijn klusjes die ik nu dan ook aan Henk overlaat.
De ieniemienie gangboorden kun je dus wel als een minpuntje opvatten (gevonden!! Goed he?)… De andere kant van de medaille is dan wel dat ik nu de motor- manoeuvres op mij moet nemen, vandaar dat ik ‘stuurvrouw in opleiding’ ben. En dat is eigenlijk toch ook weer een pluspunt! Zie je wel, ik blijf altijd positieve dingen vinden…
Een aantal dames die dit blog lezen zullen het wel herkennen: het helmhout vasthouden terwijl de zeilen worden gehesen is geen probleem.. maar wat doe je als je langs de steiger moet aanleggen met een flinke wind op de neus??? Of op de kont? Of midscheeps? Of je moet afmeren tussen een aantal andere boten? Of je moet de sluis in met 4 Dringende Duitsers, een Ervaren Engelsman en een vreselijk Paniekerige (onverstaanbare) Pool?? Inderdaad!
Je roept heel hard:
“ * vul hier naam van echtgenoot in* ! neem het roer over!”
En ik ben er jaren lang mee weg gekomen. Als ik mijn dringende stem opzette, was mijn echtgenoot best wel te vermurwen tot het overnemen van het roer bij dergelijke escapades. Waarschijnlijk speelde de kans op schade aan het verfsysteem (niet handig bij onze oude stalen boot: roest gevaar) daarbij een grote rol.
Maar helaas: die makkelijke dagen zijn voorbij! Ik mag het nu doen. Dat betekent opletten, inschatten, communiceren, en doen!
Ieeeks! Can I panic now is een zin die nu regelmatig door mijn koppie flitst. En het antwoord is dan:”nee, geen tijd voor!” . Een van de beste remedies om paniek tegen te gaan overigens! Kan het iedereen aanraden. Tot nu toe heb ik nog geen grote fouten gemaakt (en een goed verstaander heeft maar een half woord nodig he?)
Een keer heeft Henk een slinger aan het stuur gegeven (helmstok de verkeerde kant op.. oeps, gewend aan stuurrad, oude gewoonte sloop erin) en een keer gashendel verkeerde kant op gedraaid (oeps… toch even lichte paniek) maar tot nu toe heb ik Lytse Vilja aardig netjes door de manoeuvres heen geloosd. Oh, behalve die keer dat een Randmeer met motorpech om een sleepje vroeg terwijl we langs voeren. Met een boot in een slootje keren dat maar 10 cm breder is dan je eigen bootje was me toch even te ingewikkeld.
En het zelf doen van de manoeuvres opende wel mijn ogen over mijn Henk!-kreten. Straight forward zeilen deed ik altijd al, Henk ging slapen, ik liep wacht, overdag, ’s nachts. Het maakte niet veel uit. Maar met windkracht 7 IJmuiden moeten aanlopen met de grondzeeën, deed Henk, ongeacht het feit dat hij al een paar uur zeilen erop had zitten. De box van de marina invaren met diezelfde windkracht 7 om 23.00 uur (ja, het stormde ècht wel die dagen, geen overdrijving) deed Henk. Achteruit zigzaggend een jachthaven uitvaren omdat er grote paniek op diverse jachten voor ons uitbrak, deed Henk. En ik dacht dat het zo hoorde.
Ik heb er nooit bij stilgestaan dat Henk ook wel eens de zenuwen kon hebben, dat hij zich wel eens afvroeg hoe hij de klus in hemelsnaam moest klaren, dat hij zich ook wel eens niet zo lekker voelde en het sturen graag aan mij zou overlaten, maar hij kreeg de kans niet. Hij kon het toch veel beter, in mijn ogen!
Maar eerlijk is eerlijk: in het begin van ons kajuitjacht- avontuur had hij net zo veel ervaring met motormanoeuvres als ik: helemaal niets. En had hij soms de zelfde zenuwen als ik. En die arme schat kon geen kant op want ik vertikte het immers om het van hem over te nemen. Het gevolg? Hij kon met een 13 ton zware langkieler achteruit zigzaggend een drukke haven uitvaren, wat hem een bewonderende pluim van de havenmeester opleverde! Hij heeft het dus geleerd!
En hij gaat nu mij dezelfde kansen tot goed stuurmanschap geven! Hij vertikt het om het roer nog langer van mij over te nemen, ik moet wel alles doen, ik heb geen keus meer! En het gaat mij lukken! Op een gegeven moment kan ik goed varen met Lytse Vilja onder zeil en op de motor, ongeacht de windkracht en andere uitdagingen!
Maar eh.. lieve mede watersporters…. Tot die tijd is het misschien handig om niet te dichtbij te komen en mij ruim baan te geven bij het manoeuvreren….
